Kapıdağ Kirazlı Manastırı Bisiklet Turu

Kapıdağ Yarımadası’nda böyle saklı bir cennetin, Henüz bozulmamış doğal güzelliklerin olduğunu hiç bilmiyordum.

Erdek yolu üzerinde Düzler Köyünden saparak Yukarı Yapıcı Köyü üzerinden Ballıpınar Köyüne ulaşan yol üzerinde bulunan Kirazlı Manastırı ve çevre doğal güzellikleri görülmesi gereken bir nokta. Yol üzerinde bulunan Yukarı Yapıcı baraj gölünün ise Abant gölünden eksik bir yanı bulunmuyor.

Erdek’ten bisikletimle yapılabilecek bir tur güzergahı arıyordum. Aldığım duyumlar ve internetten kısa bir araştırmayla Kirazlı Manastırına gitmeye karar verdim. Yaklaşık 25km mesafede bulunan manastır yolu Yukarı Yapıcı Köyüne kadar asfalt, geri kalanı ise stabilize yoldan oluşuyor. Yukarı Yapıcı Köyüne kadar dik bir tırmanış içeren güzergah, buradan sonra manastıra kadar zorlayıcı değil. Düzler Mevkiinde rotadan hafif saparak Kyzikoz Antik Kenti harabelerini de tur güzergahına katabilmek mümkün.

Cycleroute da tur güzergahı aşağıdaki şekilde çıkmakta;

Tırmanış kısmı, orta seviye bisiklet kullanan biri için zorlayıcı görünse de düşük viteste hafif bir tempo ile çıkabilmek mümkün.

Turun Hikayesi

Erdek’ten Düzler mevkiine kadar kamplar yolu üzerinden ulaşım 1km daha kısa, hem trafik daha az işliyor, hem de yol üzerinde iniş çıkış bulunmuyor. Gidiş güzergahımızın en hızlı etabı bu kısım. Düzlerden sonra içeriye dağ tarafına Belkıs köyüne doğru tırmanışa geçiyoruz. Ben turumda ana yol yerine belli bir noktaya kadar traktör yollarını kullanmıştım. Bu kısımda Kyzikos Antik Kentine doğru gidilerek buradan yine traktör yolları kullanılarak ana yol güzergahına varabilirsiniz.

Belkıs Köyü’ne varana kadar yol üzerinde ara ara duraklayarak hem mola veriyor, hem de Kapıdağ Yarımadası’nın anakarayla olan bağlantısını, Bandırma ve Edincik Körfezlerini izliyorum. Bu sırada yoldan geçen araçlar kornaya basarak selam veriyorlar.

Sessiz sakin Belkıs Köyünü geçip Yukarı Yapıcı’ya doğru devam ediyorum. Yol üzerinde bir çeşmede su molası verip mataramı dolduruyorum. Çeşme başında keçi sürüsünü otlatan çobanla biraz muhabbet ediyorum. Çeşmenin suyunun lezzeti üstünde içilir yazmışlarsa da çok kötü. Zaten musluğu açınca mataramın içine çeşmeden pislik ve karınca doluyor. Suyu biraz akıtınca temiz su geliyor. Suyun fazla kullanılmadığı buradan da belli. Suyumu doldurduktan sonra yoluma devam ediyorum.

Yukarı yapıcıya tam varmadan evvel yol sağa manastır tabelasıyla ayrılıyor. Yolun bundan sonraki kısmı stabilize toprak yol. Bundan sonraki kısım nispeten düzlük, fazla iniş çıkış yok. Bu noktaya kadar fazla ağaç görememiş olsak da bundan sonra ormanlık kısımlar başlıyor. Baraj göletine görebilir miyim diye bakınsam da yol oldukça bir uzaktan dolandığından ve de ağaçlardan baraj bir türlü görülmüyor, ta ki barajın dibine varana kadar. Yol üzerinde, gökyüzünün ağaç dallarıyla kapandığı tünel gibi güzel bir yolda ilerlerken bir sapakta, atın yanına bırakılmış büyük bir köpek havlayarak beni kovalıyor. Allah’tan yol yokuş aşağı olduğundan pedallara asılıp hızlanarak kaçıyorum.

Baraj göleti yol ayrımında hızlı gittiğimden olsa gerek gölü fark etmemişim. Sonradan telefonda uydudan pozisyonuma baktığımda hemen yanından geçtiğimi fark ettim. Bu nedenle göl ziyaretimi dönüş güzergahına bıraktım. hata gölün çevresindeki tarla yollarından gölün etrafını tamamen dolaşmaya karar verdim.

Gölet sapağını geçtikten sonra yol yokuş aşağıya inmeye başlıyor. Yol stabilize ve dönüşlü olduğundan fazla hız yapamasam da uzun zamandan sonra iniş bayağı keyifli geliyor. İnerken yol üzerinde iki kalın borudan kesintisiz akmakta olan bir çeşmeye rastlıyorum. suyun tadı muhteşem. Belki de Kapıdağ’ın en lezzetli suyu burada akmakta. mataramı boşaltıp tekrar dolduruyor ve kana kana su içiyorum.

Çeşmeden sonra bir müddet indikten sonra yolun 4 e ayrıldığı bir kavşağa varıyorum. burada piknik yapan insanlar var. Bu sırada gelen İstanbul plakalı araçtan genç bir çocuk şelalenin yerini soruyor. Açıkçası ben de bilmiyorum. Buralarda bir şelale varmış. Şelale yerini piknikçilere de soruyorlar ama öğrenemeyip ayrılıyorlar. Manastır bu sapak noktasına çok yakın. Uzun zamandan sonra görülen ağaçsız bir tarlanın içinden geçen yol ile manastıra varıyorum. Bisikletimi park edip manastırı turluyorum.

Manastır gerçekten beklediğimden daha büyük bir yapı. Ancak hiç bakılmamış durumda. Toprak altında kalmış kemerlerden yer altında da bir katı olduğunu anladığım yapı, zamanında 3 katlı bir manastırmış. Orta kısımdaki duvarlarından, ortasında bir kilisenin bulunduğunu anlıyorum. Manastırın yıkık duvarlarına yaslanmış büyük ağaç dalları harika fotoğraf kareleri sunuyor. Keşke burası da Sümela Manastırı gibi restore edilse de turizme ve kültür miraslarımıza katılsa. Tabi bu durum buralarda doğa katliamı ve çevre kirliliğine sebep verir mi diye de düşünmeden edemiyorum. Manastırı gezip fotoğraf ve video çektikten sonra artık dönüş başlıyor. Telefonu kullanarak uydu görüntüsüne baktığımda sanki Ballıpınar yolundan devam edersem bir ayrımdan baraja doğru çıkabileceğimi fark ediyorum ancak bu beklediğim gibi sonuçlanmıyor. Çünkü ayrım sandığım nokta yoldan çok yukarıda kalıyor buraya ne bisikletle ne de yürüyerek çıkabilmek mümkün değil. Ancak bu noktaya kadar, yolun hemen dibinde akan dere bir harika. İnsan su sesi ile huzur buluyor. Neyse, baraja buradan varamayacağımı anlayınca geldiğim yoldan geri dönüyorum.

Gelirken durduğum çeşme de tekrar mataramı doldurup baraja doğru devam ediyorum. Dönüşün bu kısmı bayağı zorlu çünkü baraja kadar sürekli tırmanış ve yol stabilize olduğundan insanı biraz daha yoruyor. Baraj yolu ayrımına varıp buradan baraja doğru iniyorum. Bu sene yağan yağmurlardan olsa gerek baraj ağzına kadar silme dolu.

Baraj setinin karşı tarafına geçip biraz buradaki yoldan aşağıya inince barajın karşı yakasındaki Yukarı Yapıcı köyüne giden yola varıyorum. Bu yolda çok kullanılmadığından bozuk ve baraj gölünün kesişim noktalarında dik iniş ve çıkışları var. Ancak manzara müthiş. Ayrıca yolun karşısında hala orada olması muhtemel beni kovalayan köpeği de bu yolu kullanmamdaki payını es geçmemek gerek. Gölün içerisinde kalmış kurumuş ağaçlar gözüme ilişiyor. Buralar gerçekten çok çok güzel. Tekrar ve tekrar gelmek lazım.

Gölü bitirip Yukarı Yapıcı Köyüne dikenli yollarında lastiğimi patlatmadan çok şükür varıyorum. Tavuk çiftlikleri gözüme çarpan köyde tarımdan daha çok hayvancılık var gibi. Köyün karışık sokaklarından ana yola ulaşıyorum.

Uzun bir aradan sonra tekrar asfalt yolla buluşuyorum. ufak bir yokuşu daha aştıktan sonrası artık Düzler’e kadar yokuş aşağı. Rüzgarla dans ederek salıyorum kendimi yer çekiminin gücüne. Hızım 60 kmlere kadar dayanıyor. Yolda tırmanmakta olan 2 bisikletliyle selamlaşıyoruz. Artık saat geç olduğundan bu arkadaşların yukarıdaki köylerde veya Ballıpınar da oturduklarını sanıyorum. Yolda başka bisikletlileri görmek de güzel.

Yolu yaşamak güzel…

Turun Özeti şu şekilde;